Γιώργος Κουκούλος: Ψήγματα σοφίας και αναμνήσεων, γεμάτα με το πρώτο συστατικό της ζωής, το χιούμορ, από έναν Ναουσαίο γιατρό-ευπατρίδη. Όλο το video της εκδήλωσης!

Κατάμεστη η αίθουσα της «Εστίας Μουσών»  το βραδινό του περασμένου Σαββάτου, στην παρουσίαση των βιβλίων του ΓΙΑΤΡΟΥ της Νάουσας ( έχει κατακτήσει δικαιωματικά τον τίτλο, όπως τον αντίστοιχο του ΔΗΜΑΡΧΟΥ ο αείμνηστος Δημήτρης Βλάχος) κ. Γιώργου Κουκούλου.  Υπήρξαμε τυχεροί τόσο ο Ηρακλής Τέσσας, όσο και εγώ, που παρακολουθήσαμε την αφήγηση του γιατρού. Στα 87 του αποτελεί μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια της πόλης, όχι φυσικά μόνο στα ιατρικά ιστορικά του 20^ου αιώνα, αλλά και στην ζωή της αγαπημένης του πόλης. Ευχής έργον ο γλαφυρός, γεμάτος χιούμορ, τρόπος γραφής του, να συνεχιστεί και με άλλα βιβλία. Θα παρουσιάσω σήμερα ( επιτρέψτε μου το πρώτο πρόσωπο, αν και δεν το συνηθίζω) τα όσα πρόλαβα να σημειώσω από τον χειμαρρώδη λόγο του, αναφορικά με τα γεγονότα, αλλά και τα ευτράπελα της ιατρικής του ζωής, αλλά και της ιατρικής και φαρμακευτικής ιστορίας της Νάουσας, που ξεκινάει το 1870.  Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον γιο του κ. Γιάννη Κουκούλο, ο οποίος ευγενικά μας παραχώρησε ολόκληρο το video της παρουσίασης και την άδεια δημοσίευσης φωτογραφιών από το βιβλίο του και τον Κώστα Περισσοράτη για την υπέροχη βραδιά, με την παράκληση να διορθώσει τον εξαερισμό της αίθουσας.

…. «Πρώτος γιατρός της Νάουσας με πτυχίο υπήρξε το 1870 ο Δημήτρης Νικούσης. Σπούδασε βοτανολογία και έκανε μόνος του τα φάρμακα για τους αρρώστους. Δίνοντας «δακτυλίδα» σε άρρωστο που έπασχε από καρδιακή ανεπάρκεια και ήταν πρησμένος, εξαφάνισε τον ασκήτη, προκαλώντας τον θαυμασμό των Ναουσαίων. Τον σκότωσαν γιατί είχε πει σε κάποιον ότι στο μεγάλο κουτί, στο οποίο  κουβαλούσε τα φάρμακα του, είχε…

λίρες!!...... « Δεύτερος γιατρός της Νάουσας ήταν ο Γιάννης Χατζηγρηγοριάδης, ο οποίος ασκούσε και την φαρμακευτική, πατέρας του κατοπινού βουλευτή και γιατρού Κωνσταντίνου»….  «Τρίτος στη σειρά ο Χριστόδουλος Περδικάρης. Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον Μακεδονικό Αγώνα, περιθάλποντας τους αγωνιστές»… «Τέταρτος γιατρός ο Γρηγόρης Πετρίδης, γαμπρός του Λαναρά. Θεωρούσε ως δείγμα υγείας να…. κλάνει ο ασθενής του!!!»… «Πέμπτος ο Θεοδόσης Χατζηδημητρίου, που βοήθησε και αυτός στον Μακεδονικό Αγώνα»…. « Το πρώτο φαρμακείο στη Νάουσα ήταν της «Αδερφότητας Κυρίων», η οποία παραχωρούσε δωρεάν φάρμακα στους πτωχούς της εποχής. Το ανέλαβε κατόπιν ο Φίλιππος Αρνής , ο οποίος ήταν υπάλληλος του. Τόσο ο Αρνής, όσο και ο Κώστας Μπέρσος βοήθησαν την φτωχολογιά, δίνοντας όλη την περιουσία τους στην εξυπηρέτηση των φτωχών»…. «Θυμάμαι τον Μήτσο Χατζηδημητρίου να κάνει ενέσεις πάνω από το βρακί των ασθενών γιατί θεωρούσε ότι το οινόπνευμα πάνω στο βαμβάκι του εσωρούχου σκότωνε καλύτερα τα… μικρόβια»… « Πέντε εκατομμύρια προπολεμικές δραχμές έδωσαν οι Λαναράδες για την κατασκευή του Νοσοκομείου μας. Θεμελιώθηκε σε δημοτικό οικόπεδο, που ήταν αλώνι της εποχής. Ήταν στερεό το έδαφος, πουρόπετρα. Το Νοσοκομείο μας, μόλις κατασκευάστηκε ήταν κόσμημα και καμάρι για τη Νάουσα. Φυσικά δεν είχε την στοιχειώδη οργάνωση, όπως ακτινολογικό και μικροβιολογικό εργαστήριο, με αποτέλεσμα μέχρι το 1951 να προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες του …1920!!! Το 1952 ο Φιλώτας Κόκκινος ως πρόεδρος της «Αδελφότητας Κυρίων» πήρε ένα παροπλισμένο ακτινολογικό μηχάνημα, που ήταν καταχωνιασμένο στο υπόγειο του Νοσοκομείου της Βέροιας, με παρέμβαση του στον υπουργό υγείας. Όταν το έμαθαν οι Βεροιείς άρχισαν να κτυπάν τις καμπάνες!!! Μετά αγοράστηκε νέο μηχάνημα από την Αγγλία. Μεγάλη η προσφορά του αείμνηστου Μπακαλιού στο μικροβιολογικό εργαστήριο»…. «Το 1955 ανέλαβα ως βοηθός διευθυντή του  Απόστολου Χρονίδη.  Το Νοσοκομείο μας δεν χρειαζόταν ελεγκτή ούτε στην τροφοδοσία, αφού οι Ναουσαίοι το θεωρούσαν ως Άγιο Βήμα. Ως διευθυντής του είχα μόνο έναν βοηθό, τον Νίκο Τριανταφύλλου»… « ’Ώθηση στο Νοσοκομείο μας έδωσε ο Τρανός. Η Ορθοπεδική Κλινική της Νάουσας είχε το ύψος και την στάθμη μιας Πανεπιστημιακής Κλινικής»… « Νοσοκομειακός σοφέρ ήταν ο Στράτος Μαλιώρας. Ποτέ δεν εγόγγυσε  όταν καλούνταν να μεταφέρει ασθενείς, όλο το 24ωρο.Ήταν θεοσεβούμενος και όλο τον μισθό του τον μοίραζε στους φτωχούς. Έδωσε τον όρο της  χριστιανικής αγάπης, τον τίτλο που έδωσαν οι Λαναράδες στο Νοσοκομείο μας, στην πράξη. Έχω την εντύπωση ότι σήμερα έχει καταργηθεί ο τίτλος».  Σε άλλο μου σημείωμα θα συνεχίσω με τις αφηγήσεις του κ. Γιώργου Κουκούλου. Τονίζοντας φυσικά ότι και ο ίδιος πορεύτηκε στο ίδιο μονοπάτι με τους γιατρούς και φαρμακοποιούς που ανέφερε στο βιβλίο που παρουσίασε με τίτλο «Η ιατρική ιστορία της Νάουσας». Στον δρόμο της αφιλοχρηματίας και της βοήθειας των φτωχών. Ο Γιώργος Κουκούλος αποτελεί ένα κόσμημα για τη Νάουσα. Ο μεγάλος του πλούτος φυσικά και δεν είναι υλικός. Είναι οι ευχές χιλιάδων ασθενών του για την καλοσύνη και την αφοσιώση του σε αυτούς, οι οποίες θα τον συνοδεύουν μέχρι το πέρας του γήινου βίου του, το οποίο εύχομαι να έρθει στα πολύ βαθιά του γεράματα, αφού ο γιατρός μας ακόμη είναι  δημιουργικότατος. Ίσως φταίει για αυτό το…. «Καστόρι». Η συνταγή που παρασκεύαζε ο πατέρας του στο παντοπωλείο τους, την οποία ο  Ναουσαίος ομότιμος καθηγητής της Νευρολογίας του ΑΠΘ κ. Σιαμούλης, ο οποίος αναφέρθηκε  στο δεύτερο βιβλίο του κ. Κουκούλου, που φέρει τον τίτλο «Αναμνήσεις από την φοιτητική και στρατιωτική ζωή» ως δυναμωτικό, αλλά και  φυσικό….VIAGRA του μεσοπολέμου!!! Γιατρέ να δώσεις την συνταγή στον κόσμο!!! Με το Μνημόνιο και τις οικονομικές δυσκολίες που περνά σίγουρα το χρειάζεται!!!

Θόδωρος Ελευθεριάδης