Η καταξιωμένη πια Έλενα Δεληχρήστου που δεν ξεχνά την πατρίδα της και τη Μακρινίτσα

Ο Χαλασμός Της Νάουσας (Στης Νάουσας Το Κάστρο), ερμηνευμένο από την Ελένη Τσαλιγοπούλου, είναι το πρώτο από τα δέκα αγαπημένα τραγούδια της Ναουσαίας τραγουδίστριας Έλενας Δεληχρήστου, σύμφωνα με ανάρτηση που αλιεύσαμε από μουσικές ιστοσελίδες. (Την Έλενα θα έχουμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε την ερχόμενη Τετάρτη σε μια συναυλία με τη Μελίνα...

Ασλανίδου στο δημοτικό θέατρο Νάουσας, από τις ‘Τέσσερις Εποχές’ και τα έσοδα για το νοσοκομείο Νάουσας!)

Η Έλενα Δεληχρήστου γεννήθηκε το 1977 στη Βέροια και μεγάλωσε στη Νάουσα. Από μικρή ασχολήθηκε με την παραδοσιακή μουσική και τον χορό ενώ αργότερα ακολούθησε σπουδές στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής του Α.Π.Θ. Στα φοιτητικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη συμμετείχε σε διάφορες ορχήστρες ενώ αργότερα ήρθαν συνεργασίες με τον Ντίνο Σαδίκη, τους Μπλε, τον Νίκο Παπάζογλου, τον Δημήτρη Καρρά και πολλούς άλλους. Η πιο πρόσφατη σύμπραξή της τη βρήκε επί σκηνής στο πλάι των Δημήτρη Μπάση, Μελίνας Ασλανίδου και Χαράλαμπου Γαργανουράκη.

Η δισκογραφία της περιλαμβάνει μέχρι στιγμής δύο άλμπουμ, το ‘Αλλάζει Το Φως’ του 2003 και το πολύ φρέσκο ‘Σου Τραγουδώ’, στο οποίο υπογράφει η ίδια τη μουσική όλων των τραγουδιών και αρκετούς από τους στίχους.

Ιδού τα δέκα αγαπημένα τραγούδια της Έλενας, όπως τα βρήκαμε αναρτημένα στο διαδίκτυο. Και λίγα λόγια της για καθένα από αυτά.

1. Ο Χαλασμός Της Νάουσας (Στης Νάουσας Το Κάστρο) - Ελένη Τσαλιγοπούλου

(Παραδοσιακό)

Είναι μια μελωδία που την έχω από παιδί στα πόδια μου σαν πατινάδα, στη φωνή μου σαν μοιρολόι και στην ψυχή μου ως δύναμη. Το πρώτο τραγούδι που ερμήνευσα μπροστά σε κοινό στα γυμνασιακά μου χρόνια στο Δημοτικό Θέατρο της Νάουσας.

2. Μαύρο Χιόνι - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

(Goran Bregovic-Λίνα Νικολακοπούλου)

Ο Bregovic ήταν η απόλυτη αφορμή να ξεχυθούμε στους δρόμους με τα χάλκινα και να χορεύουμε σε κάθε ευκαιρία. Δεν ήταν μόνο οι απόκριες στη Νάουσα, αλλά και όλο αυτό το βαλκανικό συνονθύλευμα που εμάς ως Μακεδόνες μίλησε αμέσως στις καρδιές μας. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να παίζω κρουστά...

3. Υπάρχει Κι Άλλος Τρόπος - Κατερίνα Σιάπαντα

(Ευγένιος Δερμιτάσογλου)

Πρωτοετής στη Θεσσαλονίκη έρχομαι σε επαφή με μια άλλη μουσική. Τότε οι σταθμοί έπαιζαν απανωτά τραγούδια νέων καλλιτεχνών χωρίς να μιλούν και πολλές φορές δε γνωρίζαμε τους καλλιτέχνες. Ευτυχώς η πόλη ήταν γεμάτη μουσικές σκηνές και πηγαίναμε και τους ακούγαμε ζωντανά. Τέλη δεκαετίας το ’90, η τελευταία δημιουργική αναλαμπή της πόλης..

4. Κάτω Απ’ Τη Μαρκίζα - Βίκυ Μοσχολιού

(Γιάννης Σπανός-Μάνος Ελευθερίου)

Κάθε φορά που τραγουδούσα αυτό το τραγούδι στο Πλατώ στη Θεσσαλονίκη υπήρχε κλίμα ιεροτελεστίας που ξεκινούσε από τους μουσικούς και το πάλκο και κατέληγε κάτω στους θαμώνες, αλλά και στους σερβιτόρους. Κάθε φορά και ένα διαφορετικό ταξίδι, μια νέα διαδρομή μέχρι τη λύτρωση του «δεν έχεις κάτι για να μου πεις»...

5. Τα Όνειρα Που Χτίζονται - Στέλιος Καζαντζίδης

(Άκης Πάνου)

«Είναι τόσος σκληρός ο αγώνας μα τόσο γλυκός

είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς

Κι έτσι φτάνεις στο τέρμα χωρίς να χεις νιώσει μικρός

και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς μα δε νιώθεις νεκρός.»

Αιχμηρός Άκης Πάνου, άμεσος ο τρόπος του Καζαντζίδη και διακριτικός ο ρόλος της Μαρινέλας στα φωνητικά.

6. Ούτε Σπίθα, Ούτε Λέξη - Πόλυ Πάνου

(Άκης Πάνου)

Λατρεύω τη φωνή της Πόλυς Πάνου και φυσικά τα εξαιρετικά τραγούδια του μεγάλου Άκη Πάνου. Πάντα με έκανε να χορεύω αυτό το τραγούδι όταν έσκαγα αργάμιση στον Μητρέντζη στη Βεντέτα. Μόλις με έπαιρνε πρέφα το ‘παιζε!

7. Σ’ Αγαπώ - Άννα Βίσση

(Σταύρος Κουγιουμτζής-Άκος Δασκαλόπουλος)

Αγαπώ πολλά άλλα τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, όμως επιλέγω αυτό για την τρυφερότητα που βγάζει το πιάνο και το μπουζούκι.

8. Δυο Παλικάρια Απ’ Τ’ Αηβαλί - Χάρις Αλεξίου

(Απόστολος Καλδάρας-Πυθαγόρας)

Αγαπημένος δίσκος, το πρώτο βινίλιο που έπιασα στα χέρια μου και άκουσα στα 6 μου.

9. Αύγουστος - Νίκος Παπάζογλου

(Νίκος Παπάζογλου)

Τόσα πολλά νοήματα, τόσα πολλά συναισθήματα ταιριασμένα με τις κατάλληλες λέξεις στις κατάλληλες νότες. Και ένας απόκρυφος λιγμός να σου ματώνει τα μέσα σου. Απλά ένα έργο τέχνης!

10. Στιγμές - Νίκος Παπάζογλου

(Νίκος Παπάζογλου-Πολυξένη Βελένη)

Βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το απολαύσαμε όσο τίποτε άλλο κάνοντας γλέντια ατελείωτα. Παρόλα αυτά το αγαλματίδιο τοποθετήθηκε στο πλησταριό του σπιτιού πάνω από το πλυντήριο.