Από λόγους τιμής και χρέους, ως καθηγούμενς της μονής της μετανοίας του κοιμηθέντος, καταθέτουμε αυτές τις ελάχιστες σκέψεις, γιά το μεγάλο έργο που επετέλεσε ο πατήρ
Αμβρόσιος, στην αποστολική μας μητρόπολη, την Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης & Καμπανίας.
Πριν τρία σχεδόν χρόνια, όταν άρχισα να διακονώ το μυστήριο της μετανοίας σε περιοχή της Μητροπόλεώς μας, δεχόμουν ψυχές μεσαίας και μεγάλης ηλικίας, με πνευματική καλλιέργεια, και ενδιαφέρθηκα να πληροφορηθώ πού οφειλόταν αυτός ο θησαυρός. Έτσι έμαθα ότι στον τόπο εκείνον, πριν σαράντα και πλέον έτη, διακονούσε το μυστήριο της εξομολογήσεως ο πατήρ Αμβρόσιος.
Ο γέροντας είχε ήδη αποσυρθεί από την μάχιμη διακονία και ησύχαζε στο ωραίο ησυχαστήριο, που από ετών είχε ετοιμάσει, με την μικρή γυναικεία αδελφότητά του, σε ένα μπαλκόνι του Βερμίου Όρους, στα δυτικά της πόλης Βέροιας.
Ένα μπαλκόνι, στην κυριολεξία, από το οποίο μπορείς να αγναντέψεις όλον τον κάμπο της Ημαθίας, να δεις τα φώτα της συμβασιλεύουσας και να καμαρώσεις απέναντι τα Πιέρια.
Ζήτησα λοιπόν την ευλογία τους μητροπολίτη μας, ώστε να επισκεφθώ το Πελεκάν, έτσι ονομάζεται η αδελφότητα, και να πάρω την ευλογία του παπούλη, όπως τον προσφωνούσαν τα πνευματικά του παιδιά, γιά να συνεχίσω την διακονία του, εκείνου με την ορμή του γνήσιου και ενθουσιώδη εργάτη του αμπελώνος Χριστού.
Πήγα λοιπόν, με σχετική καθυστέρηση, αφού πρέπει να ωριμάσει πολύ μέσα μου κάθε ενέργεια και μάλιστα οι κοινωνικές μου σχέσεις, τομέας που δεν θέλω να καλλιεργώ ιδιαίτερα.
Ο πατήρ Αμβρόσιος ήταν πλέον στην κλίνη της ασθενείας και του γήρατος, δεχόμενος τις περιποιήσεις των καλών του μαθητριών.
Όταν του ανέφερα τον λόγο της επισκέψεώς μας και του ασπαστήκαμε την πληγωμένη από τους ιατρικούς ορούς δεξιά του, ήταν φανερό το ότι αισθανόταν την πνευματική αγαλλίαση και την ικανοποίηση γιά την αναγνώριση της πνευματικής του εργασίας, και μάλιστα σε μία περιοχή από την οποία προέρχονται η προεστώσα αλλά και άλλες αδελφές του Πελεκάν Βεροίας.
Εκθύμως, μπορώ να πω, μας έδωσε την πατρική του ευχή και ευλογία, γιά να συνεχίσουμε την διακονία της εξομολογήσεως.
Και με την ευλογία αυτήν, περνούμε στο δεύτερο μέρος τιμής αυτής της γραφής μας.
Ως προδρομίτης, πλέον, και εμείς, συνεχίζουμε το έργο στον τομέα αυτόν, του μεγαλύτερου ηλικιακά αδελφού της Μονής του Τιμίου Προδρόμου, όπου, αν και δεν αναφέρθηκε στο βιογραφικό του που δόθηκε στην δημοσιότητα, έλαβε την μοναχική κουρά ο Αριστοτέλης, ο κατοπινός μοναχός Αμβρόσιος.
Τα χρόνια εκείνα δεν ήταν, απλά, δύσκολα, γιά την καλογερική.
Ήταν, επιεικώς, τραγικά. Όσοι διαβάζουν και μελετούν την εκκλησιαστική ιστορία, και δή της εικοσαετίας Πενήντα-Εβδομήντα, λίγο πριν λίγο μετά, έχουν και γνώση και άποψη.
Σε εκείνη λοιπόν την εποχή ένας λαμπρός νέος κουρεύτηκε μοναχός στον Άγιο Πρόδρομο. Και δεν έμοιαζε με εκείνους, που είχαν κάνει τον δρόμο από την Βέροια μέχρι το Μοναστήρι στάσεις αστικού, χρησιμοποιώντας κυρίως τα στρατιωτικά οχήματα της περιοχής. Χρόνια τραγικά.
Ο νεαρός μοναχός και αργότερα ιεροδιάκονος Αμβρόσιος κράτησε γερά και παλληκαρίσια το μοναχικό σχήμα καθαρό, κατ’ άνθρωπον.
Και με την παράγραφο αυτήν, περνάμε στο τρίτο σημείο, που θέλουμε να αναφέρουμε στον φτωχό μας λόγο, εδώ.
Κατά την ώρα της εξοδίου Ακολουθίας τού μεταστάντος, στεκόταν δίπλα μας κάποιες μεγάλες πλέον κυρίες, που έκλαιγαν με λυγμούς γιά τον παπούλη.
Φιλικά πρόσωπα, απέδιδαν το χρέος τους στον πατέρα Αμβρόσιο. Η πενθηφορούσα ομήγυρις είχε πολλά τέτοια πρόσωπα, στα οποία αφιερώνεται και η τελευταία παράγραφος του λόγου μας.
Χρόνια δύσκολα. Δεκαετία του σκληρού Εξήντα. Η Ελλάδα αιμορραγούσε, στέλνοντας τα παιδιά της στην Γερμανία, εργάτες στα μεγάλα εργοστάσια.
Τότε στην Ημαθία, η δράση του πατρός Αμβροσίου μεγαλουργούσε. Δημιούργησε την σχεδόν δωδεκαμελή αδελφότητα με την επωνυμία Πελεκάν.
Δεν θα σχολιάσω τις ιδεολογικές καταβολές της εποχής. Εδώ επαινούμε την δραστηριότητα που αναπτύχθηκε στα φτωχόπαιδα των Πιερίων και άλλων περιοχών της Ημαθίας. Δημιούργησε ο πατήρ Αμβρόσιος οικοτροφεία - ίσως να ήταν και η πνευματική μόδα της εποχής.
Και στα οικοτροφεία αυτά έμαθαν γράμματα, τρόπους συμπεριφοράς, τέχνες οικιακής οικονομίας, τα περισσότερα παιδιά τότε στα γυμνάσια της Βέροιας.
Η ευγνωμοσύνη της Ημαθίας προς το πρόσωπο του μακαριστού πλέον Γέροντος πρέπει και να τονισθεί αλλά και να προβληθεί.
Μία υποπαράγραφος στο θέμα της παιδείας της Ημαθίας, ένα κεφάλαιο μεγάλο και σημαντικό, είναι και οι εκδόσεις του Πελεκάν.
Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με τον συγγραφέα που κρύβεται πίσω από τις σχετικές μελέτες, αλλά θα αναφέρουμε ότι το Πελεκάν, δηλαδή ο πατήρ Αμβρόσιος, δαπάνησε γιά την έκδοση των πρώτων βιβλίων γιά την τοπική ιστορία της Ημαθίας, την πολιτική αλλά και την εκκλησιαστική.
Τα περισσότερα από αυτά φέρουν το όνομα του Άρχοντος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κυρίου Γεωργίου Χ. Χιονίδη.
Καινοτόμες οι δράσεις της Αδελφότητος Πελεκάν, και με τα οικοτροφεία, και με τα κατηχητικά, και με τις εκδόσεις και με το ομώνυμο δίφυλλο.
Τώρα πλέον ο γρεβενιώτης στην καταγωγή πατήρ Αμβρόσιος αναπάυεται στην γη όπου εργάστηκε τίμια και ακηλίδωτα. Κατά την ώρα της εξοδίου Ακολουθίας του το πρόσωπό του έλαβε ένα αθόρυβο λευκό – υποκίτρινο χρώμα.
Κάποτε είχα ακούσει έναν ωραίο λόγο: Ο Αλιάκμονας κατεβάζοντας το χώμα από τα Γρεβενά στον κάμπο της Ημαθίας, τον έκανε παχύτερο και πλουσιότερο.
Εννοούσε βέβαια ο λόγος όχι μόνο το υλικό χώμα, αλλά και τους ανθρώπους που κατέβηκαν προς τα κάτω.
Τώρα, που αυτός ο εργατικός πνευματικός άνθρωπος του Χριστού παραδόθηκε στην ημαθιακή γη, σίγουρα, και η γη πλουτίζει και παχύνεται, αλλά και η εν ουρανοίς Εκκλησία του αποστόλου Παύλου, και η μάνδρα του Προδρόμου, απόκτησαν έναν γενναίο πολεμιστή του φωτός και της εν Χριστώ πολιτείας.
Αγήρω και αιωνία η μνήμη σου, σεβαστέ μας πάτερ Αμβρόσιε. Ζητούμε και πάλι ταπεινά την ευχή σαςκαι τις προσευχές σας προς τον Ουράνιο τελειωτή Ιησούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου