Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

To παράδειγμα της Κύπρου Μια άριστη επιλογή για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Toυ Τάσου Καραμπατζού

   
Όταν μια χώρα έχει όραμα και σχέδιο, τότε σιγά –σιγά μπορεί να πετύχει το ποθούμενο που είναι η ανάπτυξη και η πρόοδος της Κοινωνίας. Η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της Μεσογείου  είναι μια παλιά ιστορία. Εκτενείς αναλύσεις έχει κάνει  προ 5ετίας και στη Νάουσα, ο καθηγητής στρατηγικού σχεδιασμού κ. Νίκος Λιγερός, όταν  τον προσκαλέσαμε σαν Δήμος με τη συνδρομή και της Ευξείνου Λέσχης Ποντίων Νάουσας. Ο κ. Λιγερός, είναι από τους ελάχιστους επιστήμονες που επιμένουν εδώ και χρόνια στη θεσμοθέτηση της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) και στην
αξιοποίηση όλων αυτών των κοιτασμάτων που  βρίσκονται στα υπόγεια χωρικά μας ύδατα. Δεν μπορώ να αντιληφθώ, γιατί αυτός ο φόβος της Ελλάδας, γιατί αυτή η υποχωρητικότητα και αναδίπλωση στο θέμα. Αντιλαμβάνομαι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν γείτονα (Τουρκία), τελείως  ιδιόρρυθμο, με έναν αρχηγό που ξεπέρασε και τους προκατόχους του Σουλτάνους, τραμπούκο, οπισθοδρομικό, πολέμιο της δημοκρατίας. Με λίγα λόγια έναν σύγχρονο Φασίστα με τα όλα του (αφού επιθυμεί διακαώς να επαναφέρει τη … θανατική ποινή. Τα έχει βάλει με τους πάντες και θέλει να γίνει ο επικυρίαρχος της Ανατολικής Μεσογείου και του Μουσουλμανικού κόσμου. Αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει. Το ερώτημα είναι: Εμείς τι κάνουμε;  φοβισμένοι, υποχωρητικοί και άβουλοι. Η μικρή Κύπρος μας, αυτό το «χρυσοπράσινο φύλλο  ριγμένο στο πέλαγο», ΤΟΛΜΗΣΕ. Οραματίστηκε, σχεδίασε, συμφώνησε εσωτερικά, συμμάχησε εξωτερικά, θεσμοθέτησε τη δική της ΑΟΖ, χώρισε «οικόπεδα», «δεν μασάει» από απειλές  και προχωρά στην αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου. Ότι καλύτερο για τη χώρα και τον  δοκιμαζόμενο Κυπριακό Ελληνισμό. Οι συμπράξεις με ξένες μεγάλες εταιρίες του είδους, ήταν μια  εθνική στρατηγική που αρχίζει και αποδίδει οφέλη για το λαό. Και το σημαντικότερο: Δημιουργείται το «Εθνικό Ταμείο Υδρογονανθράκων», ένας κορβανάς που θα μαζεύονται χρήματα από την αξιοποίηση των φυσικών πόρων, με στόχο να πηγαίνουν απευθείας στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ, σε ευπαθείς ομάδες,  σε φτωχούς, σε ανάπηρους, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην έρευνα. Είναι σαν το «κοινωνικό μέρισμα» που λέγαμε κάποτε, από την περιστολή των αλόγιστων αμυντικών δαπανών. Σήμερα λοιπόν που η Ελλάδα πτώχευσε, που η κοινωνία μας  βουλιάζει καθημερινά στο τέλμα της ανέχειας, προβάλλει αδήριτη  ανάγκη για αξιοποίηση κάθε διαθέσιμου πόρου. Βεβαίως, με  απόλυτη προστασία του περιβάλλοντος και  διαρκή έλεγχο τήρησης των περιβαλλοντικών όρων.  Και αν δεν θέλουμε εμπλοκές με τη γείτονα σε Διεθνή Δικαστήρια για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας κλπ, ας πάμε  στα νότια της Κρήτης όπου δεν υπάρχουν  «γκρίζες ζώνες» και  η Ελληνική ΑΟΖ είναι ξεκάθαρη. Θεωρώ ότι ίσως  είναι  η πιο σίγουρη και  άμεσα  αξιοποιήσιμη πηγή πλούτου για την Ελλάδα. Τα  σχέδια  περί «παραγωγικής ανασυγκρότησης» και οι υποσχέσεις τέτοιου τύπου, φαντάζουν πολύ μακρινά όνειρα. Επομένως, με μια καλή «διαπραγμάτευση» και με μια συμφωνία δίκαιου  ανταποδοτικού ποσοστού υπέρ της χώρας μας, μπορούμε να έχουμε σύντομα τεράστια έσοδα και να  πηγαίνουν στο «κοινωνικό μέρισμα».  Για να βγει επιτέλους η θηλιά από το λαιμό των Ελλήνων. Οι ξένοι δανειστές, το μόνο που ξέρουν είναι να καταπιέζουν και άλλο τη χώρα μας. Στη στενή ατραπό που μπήκαμε, θα βγούμε ίσως και μετά από …50 χρόνια. Επομένως, μια σημαντική ΛΥΣΗ  είναι  η αξιοποίηση των υδρογονανθράκων  μας.  Κύριοι της Κυβέρνησης, Κάντε το όπως  η Κύπρος.
                                 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου